Sanırım gittikçe tükeniyoruz. Yavaş, yavaş azalıyoruz.. cırkı çıkmış bu dünyanın kirli sahnelerine alışıyoruz. Ne acıdır ki sadece izliyor, izlediğimizle kalıyoruz.. elimizden birşey gelmiyor, sadece susuyoruz çünkü biz korkağız! İçimizde hapsolmuş umutları, hayallerimizi ancak saklarız. Bekleriz; saliselerin saat olmasını, takvim den günlerin geçmesini, yılların su gibi akıp gitmesini, belkide bir ömrün bitmesini; Bekliyoruz..
Hayatımızdan giden onca zamanın yitip gitmesini seyrediyoruz. Hani diyorlar ya anı yaşıyoruz, hayır yaşamıyoruz. Üşengeç bedenlerimizde tıkanmışız çünkü biz insanız değil mi; düşüncelerimizi, kafamızda yarattığımız güzel dünyayı açamıyor, sergileyemiyoruz.
Sahi bu kadar mı güçsüzüz, bu kadar mı yenilgiye düşkünüz? Silkelenin ve kendinize sorun ne için yaşıyorum..
